Εργοθεραπεία
Στη λεπτή κινητικότητα: τους λεπτούς χειρισμούς δακτύλων-χεριών (βελτίωση στη δύναμη, τη σταθερότητα και τη θέση), τις γραφοκινητικές δεξιότητες (λαβή και έλεγχος μολυβιού, ικανότητα αντιγραφής σχημάτων, ικανότητα δημιουργίας σχημάτων ή γραμμάτων), τον έλεγχο του καρπού και του βραχίονα, την οπτική αντίληψη και τον οπτικοκινητικό συντονισμό, την λαβή και χρήση ψαλιδιού.
Στην αδρή κινητικότητα: την ικανότητα ενός παιδιού να πετάει και να πιάνει μια μπάλα, την ισορροπία, τη γενικότερη επιδεξιότητα, τον κινητικό συντονισμό (την ικανότητα να κάνει πηδηματάκια επί τόπου, να χορεύει, να ακολουθεί γρήγορα εναλλασσόμενες κινητικές εντολές).
Στο γνωστικό – αντιληπτικό τομέα: την οπτική διάκριση (π.χ. την ικανότητα να βρίσκει ομοιότητες και διαφορές μεταξύ πραγμάτων), τις χωροχρονικές σχέσεις (π.χ. την ικανότητα να αναγνωρίζει την αντιστροφή αντικειμένων ή συμβόλων), την οπτική μνήμη (π.χ. το να θυμάται ένα σχήμα μετά από μερικά δευτερόλεπτα).
Στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής: την ένδυση (π.χ. διαχωρισμός αριστερού-δεξιού, εμπρός-πίσω κατά την ένδυση, βοηθητικές στρατηγικές), τη σίτιση (π.χ. λαβή πιρουνιού-μαχαιριού), τον έλεγχο κίνησης κατά τη σίτιση), την αυτοεξυπηρέτηση (π.χ. επίσκεψη στην τουαλέτα, καθαρισμός μαλλιών/δοντιών/νυχιών).
Στις κοινωνικές δεξιότητες: την ικανότητα συνεργασίας με συνομηλίκους, την ανάπτυξη της αυτοαντίληψης και της αυτοεκτίμησης, την ικανότητα συγκέντρωσης και προσοχής, την ικανότητα ακολουθίας εντολών.
Στην οργάνωση: στο χώρο (π.χ. οργάνωση παιχνιδιού με αρχή-μέση-τέλος, τη βελτίωση συγκέντρωσης και οργάνωση μελέτης κλπ.), την οριοθέτηση (υπακοή κανόνων και ακολουθία εντολών), τις αισθητηριακές δυσκολίες (π.χ. δυσανεξία σε απτικά ερεθίσματα).
«Αν θέλεις τα παιδιά σου να μεγαλώσουν σωστά να τους αφιερώνεις το διπλάσιο χρόνο και να τους δίνεις τα μισά χρήματα!»
O χώρος όπου γίνεται η εργοθεραπεία είναι ένας χώρος εκμάθησης και βελτίωσης δεξιοτήτων. Στη διαδικασία αυτή χρησιμοποιούνται πολλά παιχνίδια, όπως μπάλες, πλαστελίνη, υλικά για κατασκευές και ζωγραφική, παζλ, μουσική, κ.ά. Ο εργοθεραπευτής προσπαθεί να προσεγγίσει το παιδί, να του προκαλέσει το ενδιαφέρον και, στη συνέχεια, να του δώσει τα κίνητρα που χρειάζεται για να κάνει τις διάφορες δραστηριότητες που θα το βοηθήσουν να συμπληρώσει τις ελλείψεις του και να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του.
Ένα παιδί χρήζει εργοθεραπευτικής αξιολόγησης ή/και παρέμβασης όταν:
- Αδυνατεί να συγκεντρωθεί ή να ολοκληρώσει κάποια δραστηριότητα
- Δε μπορεί να θυμηθεί και να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες
- Δεν κρατάει σωστά το μολύβι και δυσκολεύεται στη ζωγραφική
- Κάνει πολύ δυσανάγνωστα γράμματα
- Δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει το ψαλίδι
- Δεν έχει καλή ισορροπία και δυσκολεύεται στα κινητικά παιχνίδια (αδέξιο, δυσκολεύεται να κλωτσήσει μία μπάλα ή να σταθεί στο ένα πόδι πέραν της ηλικίας των 4-5 ετών)
- Δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί (π.χ. ντύσιμο, τουαλέτα)
- Δυσκολεύεται να διακρίνει κατηγορίες (π.χ. να αναγνωρίσει και να ονοματίσει φρούτα, λαχανικά, ζώα – πέραν της ηλικίας των 4 -5 ετών)
- Έχει ελαττωμένο μυϊκό τόνο (μοιάζει αδύναμο)
- Δυσκολεύεται να υπολογίσει καλά την θέση του σώματός του στον χώρο (χτυπάει εύκολα)
- Σπάει συχνά τα παιχνίδια του
- Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε γραμμές και να κάνει πάζλ.
- Είναι πολύ ευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους ή αγγίγματα
- Έχει δυσκολίες στον ύπνο
- Έχει δυσκολίες στο φαγητό, λερώνεται υπερβολικά ή δεν τρώει κάποιες βασικές τροφές
- Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούρια πράγματα
- Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διάστημα μεταξύ των γραμμάτων και λέξεων όταν γράφει
- Κουράζεται εύκολα κατά τη σχολική του εργασία
- Έχει ελαττωμένη αυτοπεποίθηση
- Δυσκολεύεται να κάνει φίλους της ίδιας ηλικίας, προτιμά να παίζει με μεγαλύτερα ή μικρότερα παιδιά
- Έχει διάγνωση διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής
- Έχει διαγνωσθεί με κάποιο σύνδρομο που σχετίζεται με αναπτυξιακή καθυστέρηση
- Έχει νοητική υστέρηση
- Έχει αισθητηριακές δυσλειτουργίες
